Για μένα, ένα ολίσθημα στο S-Anon είναι η επιστροφή στις πεποιθήσεις και τις συμπεριφορές που χαρακτήριζαν την ενήλικη ζωή μου μέχρι να μπω στο πρόγραμμα S-Anon. Για πολλά χρόνια πίστευα ότι μπορούσα να ελέγξω τους άλλους και ότι ήμουν υπεύθυνος για τη συμπεριφορά τους. Έκανα σεξουαλική επαφή με τον σύζυγό μου πριν ταξιδέψει με την παραληρηματική πεποίθηση ότι θα τον έκανε λιγότερο πιθανό να κοιτάξει άλλες γυναίκες όσο λείπει από το σπίτι. Υπενθύμισα στα παιδιά μου πολλές φορές κάθε ραντεβού και κάθε υποχρέωση που είχαν – και το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν χρειάστηκε ποτέ να μάθουν να είναι υπεύθυνα τα ίδια. Έψαξα την αλληλογραφία του συζύγου μου με την πεποίθηση ότι η γνώση είναι δύναμη. Οι προσπάθειές μου να αλλάξω τους άλλους ήταν ατελείωτες – και συνήθως άκαρπες.
Στο S-Anon έμαθα ότι δεν μπορούσα να ελέγξω τους άλλους, ότι δεν ήμουν υπεύθυνος για τη συμπεριφορά των άλλων και ότι οι προσπάθειές μου να αποφύγω τους άλλους να βιώσουν τυχόν αρνητικές συνέπειες είχαν ένα όνομα – διεγερτικό – και ότι δεν τους ωφελούσε . Έμαθα να αφήνω τους άλλους να είναι υπεύθυνοι για τον εαυτό τους και να επικεντρώνομαι στον εαυτό μου. Ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πράγματα μόνοι τους. ότι ακόμα κι αν πιστεύω ότι έχω όλες τις απαντήσεις, πρέπει να τους αφήσω να το καταλάβουν με τον δικό τους τρόπο.
Έχω ακόμα ολισθήματα, αλλά βελτιώνομαι στο να τα αναγνωρίζω γι‘ αυτό που είναι. Όταν ο σύζυγός μου και εγώ πρόκειται να χωρίσουμε για μια ή δύο εβδομάδες, μερικές φορές μπαίνω στον πειρασμό να κάνω την τελευταία μας νύχτα «μια νύχτα που θα θυμάστε», είτε αισθάνομαι ο ίδιος σεξουαλική επαφή είτε όχι. Πρέπει ακόμα να δαγκώσω τη γλώσσα μου με τη σειρά δεν να εξηγήσω στον σύζυγό μου τους λόγους για τον τρόπο που αισθάνεται, πώς σχετίζεται με την οικογένεια καταγωγής του και τι μπορεί να κάνει για αυτό. Και συχνά μπερδεύομαι μεταξύ του τι είναι υγιής γονική μέριμνα και τι είναι συνεξάρτηση στην αντιμετώπιση των παιδιών μου.
Ένιωσα ένα αίσθημα θριάμβου όταν δεν υπενθύμισα στην έφηβη κόρη μου ένα σημαντικό τεστ στο οποίο είχε εγγραφεί – και το οποίο μετά ξέχασε να κάνει. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ξέχασε ένα σημαντικό τεστ. Ένας άλλος θρίαμβος ήταν ότι δεν έδωσα τη γνώμη μου στον άντρα μου όταν σκεφτόταν να συμφωνήσει να συναντήσει μια πρώην φίλη σε άλλη πόλη, παρόλο που στο μυαλό μου ανέφερα κεφάλαιο και στίχο για την ανοησία μιας τέτοιας συνάντησης. Επειδή κράτησα το στόμα μου κλειστό, μπόρεσε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες ο ίδιος, με τη βοήθεια της Ανώτερης Δύναμής του, και δεν χρειαζόταν να ανησυχεί μήπως με ευχαριστήσει.
Έχοντας κάνει πολλά περισσότερα χρόνια άσκησης μη-ανάρρωσης από ό,τι είχα κάνει την εξάσκηση της αποκατάστασης, συχνά η αρχική μου ώθηση εξακολουθεί να είναι να ελέγχω, να διαχειρίζομαι και να νιώθω υπεύθυνος. Τα αισθήματα εγκατάλειψης εμφανίζονται κατά καιρούς απρόσκλητα και φωνάζουν για προληπτική δράση. Κατά την ανάκαμψη, μαθαίνω ότι παρόλο που μπορεί να μην έχω επιλογή να νιώσω αυτά τα συναισθήματα, έχω επιλογή για το αν θα ενεργήσω σύμφωνα με αυτά ή όχι. Με τον καιρό γίνεται ευκολότερο να αναγνωρίσετε αυτά τα συναισθήματα ως παράλογα και να αποφύγετε να ενεργήσετε με βάση αυτά. Γλιστρήματα εξακολουθούν να συμβαίνουν, αλλά συμβαίνουν λιγότερο συχνά, και μαθαίνω να τα αναγνωρίζω πιο γρήγορα. Ευχαριστώ, S-Anon!
Ανατύπωση από το καλοκαιρινό τεύχος του 1990 του S-Anews©.
